ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΑΥΡΙΟ ΓΙΟΛΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Φτύσε δυνατά ουρλιάζοντας και τα δυο

ΝΑ ΧΑΘΕΙΣ

Κοιτώντας ότι περνά

νεκρούς

πτώματα αδιάφορα

ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΑΥΡΙΟ

στις ακριτικές εποχές των εντάσεων

χωρίς λέξη

στις ώρες του κοινού κοφτερού μυστικού

στις πόρτες με το οικόσημο τρελού θανάτου

ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΑΥΡΙΟ

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

ΞΕΡΝΩΝΤΑΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ

ΚΙ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΧΕΡΙΑ

Θα πεθάνουμε

Όρθιοι σ’ ένα μπαρ ή σε κρεβάτι

απλόχερα σκορπίζοντας το είναι μας

στον κόσμο

στους ήλιους των αυτοδύναμων στιγμών

σε καπνούς κι οσμές περίεργες και μυστικές

στα σκοτεινά δωμάτια

τρέμοντας

ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΑΥΡΙΟ

Μη φοβάσαι

Είσαι κι εσύ

ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΑΥΡΙΟ

Φυλαχτό στα μέτωπα

μια πίστη στην αθωότητα

η προσήλωση στην τρέλα

η άχνα

το απροσδιόριστο

αόρατο ναδίρ της ύπαρξής μας

(Γιόλα Αναγνωστοπούλου- 1979)